Hoe kan vaccinatieschade door spiritualiteit worden voorkomen?

Artikel van Heinz Grill

Spiritualiteit moet vandaag gemeengoed worden

Er kan iemand in de hogere werkelijkheden van het bestaan geloven of hij kan ze vanwege hun materiële ongrijpbaarheid ontkennen. Door geestelijke scholing, door intensief onderzoek van de meest uiteenlopende menselijke bestaansvormen en door meditatie en verdieping van concreet gevatte fenomenen, kan het individu een reëele gewaarwording over het bestaan van een leven na de fysieke dood van de ziel verkrijgen. De ziel wordt in een grotere samenhang en in een werkelijke zijnsexistentie pas duidelijk wanneer ze als zodanig onderzocht en waargenomen wordt. Een persoon die geheel onafhankelijk van een confessie, op logische manier gedachten over de ziels- en geestelijke niveaus vormt, kan die wereld, die men normaliter in religies met geloof aanduidt tot een reële en ervaarbaar weten ontwikkelen. In het Westen heeft Rudolf Steiner met de antroposofie een nauwkeurige en uitgebreide scholingsweg gecreëerd om van geloof tot een ervaarbaar weten over de ziels-geestelijke werelden te komen.¹⁾ Rudolf Steiner: ‘De weg tot inzichten in de hogere werelden’ Uitgeverij Steinervertalingen, GA 10)

Vandaag de dag wordt het weliswaar dringend tijd, dat niet meer kerksystemen, uiterlijke autoriteiten of een goeroe-cultus de geloofsvragen van mensen leiden, maar dat elke individuele burger tot een werkelijke diepgaand onderzoeken en bestuderen opgeroepen wordt en dat hij of zij met spiritualiteit tot een rijpe zelfbestemming komt. In relatie tot de Corona-vaccinatie ontstaat in de hedendaagse cultuur vaak een groot gewetensconflict met gezondheids-, sociale, ethische en uiteindelijk geestelijke vragen.

De verantwoordelijkheid over de vaccinatie dragen de overheden, de ministeries van volksgezondheid, de medische verenigingen, de artsen en ten slotte in een niet te verontschuldigen mate zelfs de individuele burger. Mocht een algemene vaccinatieverplichting tegen Corona werkelijkheid worden – hoewel dit momenteel door de politiek ontkend wordt- dan zou een belangrijke ethische schuldvraag kunnen ontstaan in het geval dat vele bijwerkingen en ernstige gevolgen zoals autisme, zenuwziekten en auto-immuunreacties de komende toekomst kenmerken. Wie zou dan de schuld dragen? Kan de schuld bij politici, gezondheidsautoriteiten of artsen worden gelegd?

Vanuit een gefundeerde geestelijke beschouwing bekeken kan deze schuldvraag niet in de gewone zin van het woord opgelost worden, zoals men ze in rechtszaken of volgens zuiver materiële criteria vastlegt. Een dergelijke beschouwing houdt rekening met het bestaan van een verder leven van de ziel na de fysieke dood.²⁾ Zie Heinz Grill: Der Weg der Seele durch die sieben Ebenen des Kosmos. In: Die Seelsorge für die Verstorbenen, Lammers-koll-Verlag, 2005 Hoe ziet de verantwoordelijkheid van de mens eruit wanneer hij niet meer leeft, wanneer zijn ziel voorbij de poort van de fysieke dood is gegaan? Hoe ervaart de ziel, op een volkomen lichaamsvrij niveau, haar relatieverhouding tot de mensen die achtergebleven zijn? Hoe beleeft zij zichzelf in haar verantwoordelijkheid? Deze vraag, die een door geestelijke scholing ontwikkelde metafysische beschouwing vereist, lijkt echter voor de ethische gewetensvorming over de schuldvraag bij een vaccinatieverplichting de belangrijkste te zijn.

Het is verbazingwekkend, als je een ziel in het leven aan gene zijde ontdekt en haar stemmingen en gevoelens, die zij nu op een lichaamsvrije manier beleeft, zo goed als mogelijk probeert te begrijpen. In ieder geval kan iedereen die zich aan deze voorstelling overgeeft dat een ziel na de dood verder leeft, weliswaar niet in het lichaam maar in een vrij kosmisch sferenveld, zich voorstellen dat deze ziel zich niet kan beroepen op de aardse regels. De aardse wetten zijn geldig voor de materiële wereld, zoals bijvoorbeeld de verkeerswetten. In de zielswereld na de dood bestaan deze niet en daarom kan de ziel zich niet op derden in haar verantwoordelijkheid beroepen. Zij kan zich niet verontschuldigen met het excuus dat zij van een derde een bevel of een opgelegde plicht tot vaccinatie gekregen heeft. De daden die de individuele mens in het aardse leven verricht, ongeacht of zij hem werden bevolen of dat hij ze zelfbepaald uitvoerde, moet hij nu in zijn vrije zielsbestaan na de dood verantwoorden. Elke daad leidt tot gevolgen en deze gevolgen worden nu tot haar eigen thuis. De verantwoordelijkheid slaat daarom in het leven na de dood op de gehele mens en de som van zijn verrichte daden.³⁾ Zie Rudolf Steiner: De wereld van de gestorvenen, uitgeverij Steinervertalingen

Noch passieve steun of aanbeveling, noch confrontatieve afwijzing van de coronavaccinatie leidt tot een werkelijke verantwoordelijkheid

Door een zich levendig en logisch uiteenzetten met de diepste gewetensvragen van het menszijn wordt het individu daadwerkelijk tot een grotere zelfbestemming uitgedaagd. Het geweten wil door het eigen onderzoek binnen de vele tegenstrijdigheden van het bestaan tot rijpheid komen. Wanneer men zich voorstelt wat het woord geest algemeen betekent, zo is het enerzijds met het geweten verbonden en anderzijds is het onvermijdelijk met de vragen naar ontwikkeling verbonden. Men kan zelfs zeggen dat de mens altijd in zijn ontwikkeling moet staan, want als hij zich niet meer actief in een toereikende vooruitgang en ontwikkeling van zijn mogelijkheden bevindt, doet hij afstand van zijn geestelijke burgerschap. Het eenvoudigste antwoord op de vraag wat de geest is, kan daarom erin bestaan dat men zegt, het is de zichtbare innerlijke eis in iedere mens naar ontwikkeling.

De verantwoordelijkheid tot vaccineren met haar gevolgen en bijwerkingen dringt zich zowel bij artsen alsook bij patiënten in grote mate op. Het zou een gewetensvraag moeten zijn en ze zou bovendien ook rekening moeten houden met een beschouwing over zielsgeestelijke achtergronden van het mens-zijn. De huidige situatie, waarin in heel korte tijd een vaccin werd geproduceerd en er nu nog niet voldoende observaties omtrent de gevolgen, vooral omtrent de gevolgen op lange termijn konden plaatsvinden, en verder ook niet omtrent de geschiktheid van het nieuw ontwikkelde m-RNA-serum, kan een grote ellende veroorzaken en dit vooreerst op lichamelijk niveau. Maar wat gebeurt er in de ziel van de mens, welke ontwikkeling zoekt ze precies met de conflictsituatie van het vaccineren? Het kan niet uitgesloten worden dat er ernstige aantastingen van de gezondheid van het fysieke lichaam en onberekenbare gevolgen op indirecte manier voor de psyche van de mens ontstaan. Maar ontstaan deze gevolgen ook niet juist doordat de mens de betekenis van gezondheid en ziekte, die altijd in een grotere samenhang met de algehele ontwikkeling van ziel en geest staan, verloren is?

Veel mensen hopen dat door het vaccin een spoedige immunisering zal ontstaan en het hen van de beperkingen van de lockdown zal bevrijden. Anderen strijden vastberaden tegen de voorgeschreven maatregelen en de toenemende dwangvoorschriften van deze tijd. Met enkele overwegingen wordt het volgende duidelijk: de mens heeft een gebrek aan oriëntatie voor zijn werkelijke ontwikkeling, dat wil zeggen hij mist de geestelijke visie, die een economisch, politiek en sociaal toekomstbeeld voor de komende jaren zou kunnen geven.

Hoe kan men door een spiritueel onderzoek, dat niet aan een geloofsbelijdenis gebonden is, noch gebaseerd is op voorgeprefabriceerde geloofsovertuigingen, een werkelijk gefundeerde en dragende ontwikkeling denken en op die manier een beschadiging van de gezondheid verhinderen? Om deze vraag voldoende diepgaand te kunnen beantwoorden, moet het ziektebeeld van Covid-19 in relatie tot de ontwikkelingsvraag van de huidige tijd onderzocht worden. Wat stelt de corona virusziekte voor, wat is de betekenis ervan, wat is de echte oorzaak? Is niet elke epidemie of elk tevoorschijn komen van een ziekte aan de cultuur en de tijd gebonden? Kan een ziekte werkelijk louter en alleen door haar fysieke verschijningsvorm voldoende verklaard worden? Neen, ze wil de mens iets zeggen, iets in het besef brengen, ze wil tot een bewustheid, misschien tot een ongewoon bewustheid oproepen.

De coronaziekte is een uitdrukking van een integriteitsverlies van de mensheid

De verschillende meningen, zoals bijvoorbeeld dat de coronaziekte een onschadelijke en gewone griepinfectie is, en dat ze in tegenstelling staat met de naar voren gebrachte standpunten van de media en de autoriteiten, die in slagzinnen over ernstige aflopen en talrijke sterfgevallen spreken, is voor de spirituele beoordeling van de hele situatie van ondergeschikt belang. Alleen het feit dat er volgens alle beschikbare onderzoeken een coronaziekte bestaat is van belang en verder dat net dit ziektebeeld de hele wereld tot een lockdown en een groeiende crisissituatie leidt. Het geheel toont niets anders en niets duidelijker aan dan dat de mensheid zich werkelijk in een noodsituatie bevindt. Maar welk nood is er echter werkelijk in de diepste kern van het mens-zijn voorhanden?

In de loop van de laatste jaren en decennia verloor de mens meer en meer zijn gezonde emotionele en cognitieve integriteit. De betekenis van het woord integriteit als een ethische en morele eis beschrijft een zo groot mogelijke overeenstemming van iemands eigen idealen en de persoonlijk bereikte waarden met zijn naar buiten gerichte en zichtbare levenspraktijk. Met andere woorden kan ditzelfde begrip met een solide overeenstemming van het ziels-geestelijke potentieel van de mens met zijn lichaam en zijn sociale, economische en religieuze levensuitingen gezien worden. Handelt het individu daadwerkelijk nog in oervertrouwen volgens de beste idealen en waarden en laat hij zich niet door de corruptie van deze tijd verleiden? Handelt hij authentiek volgens waarheid en sociale liefde, in plaats van in een streven naar gewin en uiterlijke erkenning? Deze vraag moet zeker dikwijls met een ‘nee’ beantwoord worden, want het solide evenwicht van de ziel tot het lichaam of van de persoonlijkheid tot de uiterlijke wereld is bij veel mensen als zijnde gebroken. Het verlies van integriteit beschrijft daarom niet alleen een bijna ongeneeslijke breuk tussen de idealen en de daadwerkelijke levensomstandigheden, maar er uit zich een ongelukkige verhouding van het zielsleven tegenover het eigen lichaam en zodoende kunnen angsten en wanhoop het leven des te meer gaan bepalen.

Binnen dit integriteitsverlies kan er zich op elk moment een virulent ziektebeeld zoals de coronaziekte voordoen of, anders gezegd, er kan een regelrechte hysterie en door de media aangewakkerde epidemie plaatsvinden, aangezien er oneindig veel mensen niet meer in staat zijn zich in hun bewustzijn op te richten en zij het natuurlijk gevoel voor het juiste en het verkeerde, voor het progressieve en het restrictieve, voor sympathie en antipathie, voor waarden en ondeugden verloren hebben. Of het ziektebeeld nu daadwerkelijk zo ernstig is of dat de angstscenerie, gecombineerd met ondoordachte politieke scenario’s en een medisch-therapeutische overreactie de situatie bepaalt, is voor de verdere geestelijke beschouwing, zoals gezegd, niet zo belangrijk. Want het feit dat er een aanzienlijke crisis heerst en dat de mens nog niet weet hoe hij die te boven moet komen, blijkt een essentieel fenomeen van deze tijd te zijn. De ontwikkeling van een zelf-actief bewustzijn als de meest dringende vereiste om de integriteit te herstellen kan in ieder geval een sleutel tot een antwoord bieden.

Het zelf-actieve bewustzijn vormt de sleutel tot het herstel van integriteit

De coronaziekte als virale infectie is volgens een gefundeerde geestelijke beoordeling een uitdrukking van een overwegen van de suggestieve beïnvloeding en een ontbreken van een voldoende gefundeerde logische eigen denkactiviteit. Polair tegenover elkaar staan: het suggestieve, als middel om de psyche te beïnvloeden, en de zelfstandige en rijp ontwikkelde denkprocessen van de mens. Stel je eens voor dat een arts zijn patiënt niet alleen behandelt met een snel geneesmiddel, gekozen op basis van symptomatische criteria, maar hem ook psychisch en fysiek precies observeert, zijn gebaren, uitdrukkingsvormen en gedrag bestudeert en uit deze observaties tot een holistische waarneming van de gezondheidsbevorderende mogelijkheden komt. Deze arts leert echter niet alleen de gezondheid kennen, maar bestudeert ook de omstandigheden die door ongunstig gedrag of vreemde hem bepalende invloeden zieke verhoudingen laten ontstaan. Hij bevordert door dit onderzoekende bewustzijnswerk niet alleen de integriteit van de patiënt, maar ook die van zichzelf.

In de materialistische tijd, waarin wellicht ondertussen alle levensomstandigheden in opgenomen zijn, ontbreken deze inspanningen zeer sterk en daardoor heeft de mens heden ten dage een gebrek aan de meest noodzakelijke bewustzijnsvereisten of anders uitgedrukt, de mens mist de mogelijkheden voor de praktische ontwikkeling van zijn potentieel. In plaats van gezonde denkprocessen, die vervolgens een natuurlijke gewaarwordingsbasis geven, worden de mensen tegenwoordig met een oneindige hoeveelheid aan informatie overladen, zonder dat deze in de snelheid van de tijd kunnen verdiepen. Ze kunnen de vele intellectualistische en suggestieve invloeden niet meer verwerken. Het milieu van het moderne menselijke bestaan is als een ziek water zonder levendigheid, waarin net als in een vijver de vissen ziek worden. Maar de ziekte van de vissen zou niet voorhanden zijn als ze in goed water konden zwemmen. Op dezelfde manier verschijnen virale infecties, of als je ze enkel in dezelfde analogie denkt, door de suggestieve berichtgevingen die ons overspoelen en de daaruit voortvloeiende angstziekten, die echter in hun algehele werking niet onderschat mogen worden. De corona-epidemie, kan zowel in haar gehele overdreven staat van verontrusting alsook in haar eigen daadwerkelijke ziektebeeld enkel daarom plaatsvinden omdat de bewustzijnskrachten van de mens verzwakt zijn.

De mens is aan verdere suggestieve invloeden en vreemde invloeden die hem bepalen vanuit de politiek en de collectieve media-inpalming overgeleverd en weet niet meer – en dat is het belangrijkste, dat hij het werkelijk niet meer weet –, hoe hij zijn innerlijke kern en zijn gezonde lichaam-zielsverhouding of zijn integriteit terug kan herstellen. Zijn ziel staat als een vreemde tegenover het lichaam en de ontwikkelingsmogelijkheid van de geest lijkt precies aan gene zijde van deze werkelijkheid te zijn.

Passiviteit en onbewuste aanvaarding van vaccinatie zullen zeker leiden tot schade

Het is zeer gemakkelijk om vast te stellen dat de vaccinatie een aardse aangelegenheid is en dat deze normaal gezien louter vanuit lichamelijke noodzaken gedacht wordt. In de geestelijke wereld aan gene zijde wordt de mens zeker en vast niet beoordeeld op het feit of hij al dan niet is ingeënt. Niettemin lijkt het voor de ziels- en geestelijke gezondheid van de mens van groot belang hoe hij zich tegenover de vaccinatiemaatregel en vooral tegenover de eis van verplichte vaccinatie opstelt. De relaties die de mens in het aardse leven kiest, blijven in de werkelijkheid na de dood bestaan. Moet de burger in opstand komen en zich met man en macht tegen een dictatuur van inenting verzetten of moet hij deze in een passieve hoop aanvaarden?

Om schade door vaccinatie te voorkomen, moet de persoon die aan deze maatregel toegeeft, zoals eerder gezegd, zich daadwerkelijk voldoende met het ziektebeeld uiteenzetten. Het probleem dat de media angst zaait en de burger zich niet laat vaccineren vanuit een echte overtuiging, maar louter vanuit angst voor iets dat onberekenbaar en erg is, is zeer groot. Hij neemt als het ware met de vaccinatie op een dergelijke passieve manier het hedendaagse verschijnsel van de angst dieper in zichzelf naar binnen en het lijkt uiterst twijfelachtig of op deze zuiver materiële basis een voldoende immuuncompetentie en werkelijke bescherming kunnen ontstaan.

De ontwikkeling van een zelfstandig dynamisch bewustzijn kan vaccinatieschade voorkomen

Zoals men tegenwoordig relatief zeker kan zeggen dat goede bewegingsvormen bij sport, euritmie, gymnastiek, yoga en bij actieve arbeid de wervelkolom tegen degeneraties kunnen beschermen, zo zou men op dezelfde manier tot het inzicht moeten komen dat een goede bewustzijnsactiviteit met een logische activering het zenuwstelsel versterkt, nieuwe synapsen doet ontstaan en de mens op een indirecte, maar niettemin solide manier een betere immuuncompetentie verleent. Nu is het echter belangrijk om het intellectualisme niet te verwisselen met echt actief bewustzijnswerk. Er wordt hier geen snel en wispelturig denken bedoeld, maar er wordt een werkelijke relatievolle en diepgaande gedachte-vormende arbeid tot de fenomenen van de tijd vereist. Deze bekwaamheden hadden de grote filosofen als Hegel of Fichte, of dichters als Schiller en Goethe op een voorbeeldige manier. In een zekere zin wil vooral de Duitse burger aan dit erfgoed aanknopen en een goede onderzoekende denkactiviteit ontplooien voor de zelfstandigheid van zijn persoon en voor een esthetische cultuurversterking. Het denken in deze zin zou een rijpheid en een mooie integriteit van het persoonlijke teweegbrengen.

Indien het individu nu goed duidelijk beseft dat een vaccinatie een zuiver lichamelijke maatregel is en hij deze inenting dus niet met veel angsten tegemoet treedt, dan zou hij al een betere bescherming kunnen ontwikkelen tegen de gevolgen en de schade. De vele angsten die met een vaccinatie gepaard gaan of ook de pure gehoorzaamheid in de hoop dat alles goed zal gaan, brengen met een relatief grote waarschijnlijkheid complicaties tot stand. Het lichaam wordt door de inenting in een bijzondere toestand gebracht, maar het individu kan hierbij voorstellen dat hij in zijn bewustzijn vrij wil blijven van al deze reacties. Het zou een geestelijk gewin zijn als het individu zich tegenover een bewuste lichamelijke kwetsuur die hij niet kan ontlopen, opstelt en er zich van bewust is dat diegene die de dwangmaatregel beveelt, zichzelf jammer genoeg vernedert. Niet de ingeënte zou eigenlijk zijn gezondheid moeten riskeren, maar diegene die een daad vanuit een autoritatieve dwang uitvoert, verzwakt zichzelf en verliest zijn eigen zich oprichtende bewustzijnskracht

Maar enkel en alleen het onderscheiden van een lichamelijke maatregel ten opzichte van een vrije ziels- en geestelijke waarneming van de omstandigheden is nog niet voldoende om een werkelijke zekerheid tegen onmiddellijke of latere gevolgen te doen ontstaan. Het individu moet nog verdere bewustzijnsstappen over de toekomstige ontwikkeling van zijn ziel en geest verwerven.

Ongeacht of men nu een tegenstander of een voorstander van vaccinatie is, rijst opnieuw de vraag naar het opnieuw herstellen van een gezonde en noodzakelijke integriteit. Dit is een ontwikkelingsvraag. Hoe wordt een meer solide en geordend lichaam-zielsevenwicht gevormd en hoe kan het individu de idealen die hij als waardevol voor dit leven beschouwt zonder zelfverloochening en zelfvernedering leven? Het antwoord op deze vraag zal zeker veelzijdige variaties toelaten. In ieder geval moeten de idealen die het individu wenst te verwerkelijken vooreerst eens gedacht worden. Ze moeten als het ware vanuit de mogelijke ideeënwereld tot een reële voorstelling komen. In de plaats van de economische situatie in een bedrijf noodbehoevend proberen te redden, zouden regelrechte gedachten tot ontwikkeling moeten komen omtrent hoe een ideale samenwerking voor een beste onderneming en beste teamwerk eruit zou kunnen zien. Men mag het negatieve niet achterna hollen, net zoals bij een militaire colonne waar het individu de leider volgt die het team naar de ondergang leidt. Men zou tot een zelfstandige denkactiviteit moeten komen en de beste voorwaarden voor de menselijke cultuur en voor het onderling samenwerking moeten denken. Dit voorstellingsvermogen is eigenlijk de scheppende kracht die, zoals George Bernard Shaw zegt, aan het begin ligt van al het worden en ze zou de mens de kern van zijn ziel moeten geven. Ze zou het midden moeten zijn, de kracht, de immuuncompetentie en zou een groeiende integriteit moeten tot stand brengen.

De huidige tijd en cultuur heeft deze vorm van levendige bewustzijnsactiviteit nodig die niet door emoties of associaties beïnvloed wordt, maar die zich vanuit de relatie tot een interessant thema op een levendige en inhoudsrijke manier ontwikkelt. Men zou kunnen denken dat een denkende activiteit zeer koud, nuchter en zoals men zegt intellectualistisch is. Wanneer de aspirant die zich aan een levendige scheppende denkscholing overgeeft, vooreerst het object dat hij wil begrijpen en onderzoeken voldoende en diepgaand waarneemt, treedt hij in relatie en ervaart hij zichzelf in de spiegel van het object. Deze aard van denkactiviteit zou men ook als een vorm van concentratie kunnen beschrijven, die een losmaking uit subjectieve neigingen nastreeft en objectief, inhoudsrijk opgaat in het te onderzoeken en te beschouwen thema, object of doel. Met dit streven naar levendige voorstellingen zouden er lichte momenten moeten ontvlammen die rechtstreeks bevrijdend op de lichamelijkheid werken.⁴⁾ Deze bekwaamheid van de scheppende voorstellingskracht zou men als kwaliteit van het vijfde chakra kunnen beschrijven. Zie ‘De zielsdimensie van de Yoga van Heinz Grill, vanaf pag. Ze versterken vooral het immuunsysteem en verheffen de mens uit allerlei somberheid, gepieker en subjectiviteit.

Rudolf Steiner zei bij de pokkenvaccinatie, dat ze zonder enige belasting gemakkelijk doorstaan zou kunnen worden wanneer men alleen maar levendige antroposofie zou beoefenen.⁵⁾ Rudolf Steiner over de pokkenvaccinatie: “Ziet u, wanneer men iemand vaccineert, en de betreffende is antroposoof en men voedt hem antroposofisch op, dan kan dat geen kwaad. Het schaadt alleen degenen die voornamelijk met materialistische gedachten opgroeien. Dan wordt het inenten een vorm van ahrimanische kracht; de mens kan zich dan hierdoor niet meer verheffen uit een zeker materialistisch voelen. (…) Bij de pokkenvaccinatie speelt het psychologisch effect een heel sterke rol. Het is helemaal niet uitgesloten dat de overtuiging dat de vaccinatie helpt een onberekenbare grote rol speelt. Wanneer we dit geloof nu door iets anders zouden vervangen, als we de mensen op een natuurlijke manier zouden opvoeden, zodat ze vatbaar zouden zijn voor iets anders dan dat men ze vaccineert. Bijvoorbeeld dat men de mensen terug dichter bij de geest zou brengen, dan zou het heel goed mogelijk zijn dat men tegen dit onbewuste suggestieve naar binnen dringen van: ‘hier is een pokkenepidemie!’ – door een volledig bewustzijn daarvan: hier is iets geestelijks een suggestieve beïnvloeding dus, ook wanneer het iets onrechtmatig geestelijk is, waar ik tegenover moet standhouden! – net zo goed zou werken, wanneer men überhaupt de mens sterk zou maken tegen zulke suggestieve invloeden. (…) Ik heb het niet willen vaccineren , wanneer ik met artsen bevriend was, steeds als iets gezien waartegen men moet strijden, zoals bijvoorbeeld bij Dr. Asch, die absoluut niet gevaccineerd heeft. Ik heb daar altijd tegen gestreden. Want wanneer hij niet vaccineert, dan vaccineert iemand anders. Het is volledig onzinnig, zo in de afzonderlijkheden fanatisch te werk te gaan. Lit.:GA 314, p. 287 https://anthrowiki.at/Impfung Maar wat is levendige antroposofie? Hij noemde de pokkenepidemie als een oorzaak van liefdeloosheid die in de mensheid te ver was voortgeschreden. Wat ontbreekt er de dag van vandaag bij de mens? Is hij niet evenzeer in een vorm van liefdeloosheid of zelfs nog meer in een krachteloosheid gekomen, zodat hij zijn gewenst verlangen naar liefde niet meer tot stand kan brengen? In de fasen van uitputting en teneergeslagenheid, in tijden van wanhoop en gebrek aan perspectief, valt het de meeste mensen moeilijk om anderen actief lief te hebben en goede daden te verrichten. Er moeten eerst eens elementaire stappen gebeuren.

De bewustzijnsvormende activiteit met een relatievolle interesse voor thema’s vormt een eerste aanzet om sommige uitputtingstoestanden te overwinnen. Het is niet rust die de mens tegenwoordig nodig heeft, maar een zinvolle geestelijke en stimulerende dynamiek en dit in de vorm van een ritmische, ononderbroken opbouw. Het zelfeigen denken ten aanzien van een object, een fenomeen of ten aanzien van een idee dat ten slotte tot een ideaal verder gevormd wordt, leidt tot zelfbestemming en tot beoordelingsvermogen. En hoewel deze zaken in het begin moeizaam lijken, brengen ze weldra een toevloed van nieuwe levensenergieën tot stand.⁶⁾ Met denken wordt geenszins hetgeen bedoeld wat de globalist Klaus Schwab in zijn toekomstvisie onder gedachten verstaat. Wat door hem beschreven wordt is zelfs het tegengestelde van denken. Hij beschrijft in zijn boek Covid-19: The Great Reset, een zogenaamde vierde industriële revolutie die “zou leiden tot een samensmelten van onze fysieke, digitale en biologische identiteit“, een samensmelting van mens en machine, het zogenaamde transhumanisme. Klaus Schwab wil implanteerbare microchips die de gedachten van mensen kunnen lezen en mensen moet helpen veel sneller en effectiever te denken. Geïmplanteerde apparaten “zullen waarschijnlijk ook daartoe bijdragen gedachten te communiceren, die normaal gesproken verbaal worden geuit via een ingebouwde smartphone, en eventueel onuitgesproken gedachten of stemmingen door het lezen van hersengolven en andere signalen”. Het is verbazingwekkend hoe de ontwikkeling van het individu op de omgeving kan uitstralen.

Als men uitgaat van het feit, dat de mens in zijn innerlijke een verlangen naar ontwikkeling draagt, en dat dit verlangen echter eveneens in hogere zin in de geestelijke wereld als een verwachting wacht en hoopt, dan leert men onvermijdelijk deze eis naar een zelfstandige en rijpe bewustzijnsactiviteit kennen. Als het staatssysteem de mens geen waardigheid kan geven en de officiële godsdiensten de zingevingsvragen niet meer kunnen beantwoorden, dan moet de individuele burger zich in de moedige zelfstandigheid van deze denkende vormgevende kracht begeven. En dan moet hij zijn waardigheid door een solide bewustzijnsactiviteit ontwikkelen en de schoonheid van het zich uiteenzetten met zielsgeestelijke inhouden leren kennen. De versterking ligt in ieder geval niet in uiterlijke oplossingen of politieke revoluties. Ze ligt echter in de mogelijkheden van de individuele burger zelf, die zich daadwerkelijk in de zin van bewustzijnsdynamische activiteiten met de geest of, anders gezegd, met de ontwikkelingseisen van de tijd verbindt. Vanuit de individuele mens vertrekkend wordt daarom de staat pas tot staat. Deze vorm van ontwikkeling wacht als een nog niet waargenomen ster in de kosmos.