van Heinz Grill van 29.6.2021
Het immuunsysteem heeft uitdagingen nodig
De problematiek die zich vandaag de dag in de corona-tijd voordoet, is dat de meeste mensen hun menselijke contacten verminderen uit angst voor infectie, zich terugtrekken en bijgevolg niet meer tot een natuurlijke uitwisseling komen. Bij leerkrachten die op een school werken en veel te maken hebben met kinderen en hun onderlinge verkoudheden en infecties, is het feit bekend dat ze niet snel ziek worden. Eveneens kent de homeopathie en vele andere takken van de natuurgeneeskunde het onderscheid tussen chronische ziekten met een degeneratief verloop en acute ontstekingsreacties. Vaak kan een acute ontsteking, vooral als deze zich aan de periferie, aan de huid of in de keel voordoet, een ernstigere, slepende chronische ziekte aflossen en op de genezingsweg brengen. Hoe meer perifeer een reumatische aandoening zich voordoet, hoe lichter de patholoog deze inschat. De ziekte van grote gewrichten is meestal erg diep geworteld in het lichaam en wijst op een zwak ingrijpen van het immuunsysteem.
Doordat veel mensen zich willen beschermen tegen acute ontstekingen en deze willen vermijden door een zeer bedenkelijke vaccinatie, trainen ze hun immuunsysteem niet voldoende en sturen ze de processen, die aan de periferie zouden moeten plaatsvinden, vaak dieper in het organische naar binnen. De inenting tegen corona heeft om die reden een zeer bedenkelijk karakter omdat ze via de bloedbaan de vorming van antistoffen provoceert, die echter niet noodzakelijk aan de slijmvliezen in de zin van een eerste natuurlijke afweerreactie succesvol kunnen werken. Vaccinaties tegen aandoeningen van de luchtwegen zijn daarom niet aanbevelenswaardig. De conditionering van de slijmvliezen en hun eerste afscheidende antilichaamverdediging zou door ontmoeting moeten worden versterkt. De natuurlijke ontwikkeling van de immuuncompetentie door het omgaan met de bacteriën en virussen van de ander zou heel normaal gebeuren.
Uiteenzetting met het negatieve
De individuele persoon kan echter zijn immuunsysteem verder trainen in de zin van toenemende en groeiende bewustzijnsprocessen. Eén van de meest briljante voorbeelden in de geschiedenis leverde de arts Pettenkofer in München, waar hij voor zijn studenten een glas drijvende cholerabacteriën dronk, die Robert Koch hem ter beschikking had gesteld. Hij trad met een onderzoekend en sterk bewustzijn tegen de ziekteverwekkers en bleef grotendeels ongedeerd.1) Voor de biografie van Max Josef von Pettenkofer zie: https://www.deutsche-biographie.de/sfz74498.html De ontmoeting met bacteriën en virussen vindt op het lichamelijke niveau plaats. Het is echter voor de mens mogelijk om een bewustzijn op te bouwen dat zich tegen de infectie actief opricht en tegen het mogelijke gevaar immuniseert.
Diegene echter, die zich in zijn immuuncompetentie voldoende wenst te oefenen, moet zich met negatieve verschijnselen, met trauma’s, met belastingen of algemeen met het zogenaamde kwade tot op een voor hem doenbare graad altijd opnieuw uiteenzetten. De geestelijke zienswijze ziet in de ziekte minder de pathogene kiem, maar de oorspronkelijke kracht die deze pathogene kiem tot leven en werkzaamheid brengt. Niet het virus dat op het lichamelijke niveau aangrijpt, maar al die krachten, zoals bijvoorbeeld de suggesties van de materialistische tijd, de religieuze mislukkingen, de medemenselijke projectieve agressies, de wederzijdse beledigingen, de hebzuchtige, in beslag nemende verhoudingen onder elkaar, werken in hun immoraliteit ziektebevorderend, ontsteken virussen en ongunstige bacteriën en tenslotte is de mens bezig met zich te verdedigen tegen micro-organismen. Moest de wereld moreel intact zijn, dan bestonden er geen overheersende machtsverhoudingen in relaties en in de context van de economische activiteit. Waren de ontwikkelingsvragen zonder beïnvloeding aan de orde van de dag, dan zou iedere burger natuurlijke inhoudelijke plichten hebben en zou men het noodlottige spel met beschermende maskers en contactblokkeringen niet moeten spelen. Hij zou door de voortdurende ontwikkelingsvragen met natuurlijk en vrolijk karakter een individueel gunstige immuunstatus verwerven.
Redenen voor verkeerde beschermende reacties
Waarom, moet men zich afvragen, berooft de mensheid zichzelf van de vrede, de natuurlijke gezondheid en brengt zichzelf in de dwang van een vals beschermingsgevoel met een grote mate aan isolatie? Het feit dat juist het gebrek aan relatie en de isolaties, aan welke de mensen zijn overgeleverd, ergere ziektes veroorzaken, hoeft niet noodzakelijk besproken te worden. Eén van de oorzaken van een verkeerd aangepast gevoel van bescherming en terugtrekking is de huidige zwakte in de zin van de zogenaamde oervormkracht, dat is die kracht die samenhangt met de oorspronkelijke zenuwsubstantie of sterkte van de zenuwen van de mens. Ze is in zekere zin de basiskracht van het zenuwstelsel voor een zinvolle en geordende, begripvolle ontmoeting met het leven en de medemens. Het is een solide kracht, een sterkte, een soort stabiliteit. De oervormkracht kan ook worden omschreven als de meest innerlijke oprichtende kracht voor moraliteit. Wat verstaan we onder het begrip moraliteit? Het is de kracht om naar waarheid te handelen, die niet volgens puur subjectieve criteria mag worden gemeten, maar zich oriënteert naar objectieve vereisten. Wie bijvoorbeeld de meest dringende en noodzakelijkste plicht hoger kan plaatsen dan zijn egoïstische voordeel en zelfs zijn gezondheid, kan moreel hoogstaand handelen. Het is ook de handeling in eer en waardigheid jegens de medemens, evenals jegens zichzelf en de eigen ethische manier van leven.
Een tweede oorzaak van de verkeerd aangepaste immuunreacties is de groeiende angst voor het onbekende, voor het zogenaamde geestelijke of algemeen uitgedrukt voor een worden tot een onafhankelijk, groter, volledig Ik-Zelf. De kunstmatige intelligentie beroept zich in zijn onderzoek en ontwikkeling op logische, echter zeer materieel ontwikkelde denkprocessen, die uiteindelijk door een machine verder ontwikkeld en in veelzijdige vormen gereproduceerd worden. Uit iets dat reeds bekend is, ontstaat een nieuwe, maar wat de genen betreft toch gelijke nakomeling. Alles wat nieuw is, individualiseert zich dienovereenkomstig dus niet werkelijk, maar het reproduceert zich enkel met nieuwe variaties en uiterlijke vormen. De kern blijft altijd dezelfde. De ontwikkelingsvragen, die echter zo belangrijk zijn voor een gezonde training van het immuunsysteem, worden door de kunstmatige intelligentie geëlimineerd.
Zoals Goethe zei:
En zolang je dat niet hebt,
uit het gedicht “Selige Sehnsucht” (1817) Johann Wolfgang von Goethe
Dit: Sterf en word!
Ben je gewoon een sombere gast
Op de donkere aarde.
Spirituele aspecten
In zekere zin drijft de angst voor het onbekende leven na de dood de mens altijd verder en verder in de manifestatie van kunstmatige intelligentie. Had men vandaag de dag nog een bepaald vermoeden van de gebeurtenissen die een ziel beleeft in het hiernamaals, in een lichaamsvrij kosmisch bestaan, dan zou men onmogelijk de materialistische ijver voor het kunstmatig maken van het hele bestaan kunnen volgen. Iedere dag moeten voor de ontwikkeling de vele bekende emoties en de oude gewoontes tot op zekere graad terugwijken, opdat een licht in de ziel als een soort van nieuw begin of verruiming van het bewustzijn kan intreden. Niet iets bekends, iets ouds zou zich moeten reproduceren, wanneer de mens in een ontmoeting met de buitenwereld of de medemens treedt, maar de zijnsbasis van de anderen zou zich moeten openen en zich in de empathievaardigheid met de eigen ziel nieuw verbinden.2) Empathie is het vermogen om de ander in zijn wezen te beleven en zijn gevoelens gewaar te worden. Vaak wordt medelijden of medegevoel ook wel empathie genoemd. De definitie is binnen de takken van de wetenschap niet uniform. Maar empathie mag niet enkel als emotionele resonantie verkeerd begrepen worden, want ook mensen kunnen emotioneel intens samen deinen zonder empathie. Het diepe beleven van de ander in zijn zielsbestaan is een christelijk ideaal, dat hand in hand gaat met het subtiel achterlaten van de eigen geaardheden en afhankelijkheden. De mens moet vrijer worden van zichzelf om de anderen echt te ervaren. Het woord empathie komt van het Griekse woord empátheia, gevormd uit het voorvoegsel em (in) en páthos (leed, hartstocht, gevoel). Het is verwant aan het woord sympathie, gevormd uit het voorvoegsel sym (mede) en páthos. De oorspronkelijke betekenis van empathie is daarom niet alleen medevoelen, maar diep invoelen in de ander. Ontwikkeling impliceert dus altijd een zeker sterven van oude, bekende en niet langer noodzakelijke gevoelens, zodat nieuwe, grotere horizonten in de mens opstaan. Wie in die zin zijn bewustzijn kan trainen, zichzelf op het juiste moment in kleine dwangen overwint en in een volgende hogere zinvolle inhoud waarheidsgetrouw leert doordringen, traint het best zijn immuunsysteem. De mens wijst dan niet de geest en de juiste individualisering terug, maar fundeert zichzelf intensiever door een groter geheel of algemeen door iets dat universeel geldig is, in zijn eigen centrum. De chemische ether in zijn immuunsysteem3) Met de chemische ether wordt de derde van de zogenaamde vier soorten ether aangesproken, die zich in het het menselijk etherisch lichaam verenigen. Er zijn in totaal vier ethervormen: vuurether, lichtether, chemische ether en tenslotte de vitale ether. Algemeen zijn de ethervormen onzichtbaar en niet te verwarren met radiogolven of met een verdovende substantie. Ze zijn veeleer als fijnstoffelijke werkingen van krachten, die in het menselijk lichaam en ook in de natuur werken. In het algemeen zou men kunnen zeggen dat ze niet het fysieke lichaam zijn, maar ze zijn als een energetisch lichaam. De chemische ether is bijvoorbeeld met het begrip samana vayu relatief dicht verwant. Volgens de yogaleer existeren verschillende prana-krachten die eveneens fijner zijn dan het fysieke lichaam. In principe kan men zeggen dat de energie, die in het immuunsysteem werkt, van de fijnstoffelijke coördinatiekracht van de chemische ether uitgaat en bijgevolg de verhoudingen in het fysieke lichaam bepaalt. Zie Ernst Marti, Die vier Äther, Zbinden-Verlag. kan een bijzondere coördinatievaardigheid ontwikkelen omdat hij lichtvol gestimuleerd wordt door de bewustzijnsprocessen. De mens vindt zijn midden.4) Dit midden is niet het typische “eigen standpunt” op basis van een eigen mening die zich afgrenst van andere meningen, maar een spiritueel centrum in de persoonlijkheid, dat in staat is om met uithouding doelen en idealen na te streven en in het sociale leven binnen te brengen. Tegenwoordig kennen echter maar heel weinig mensen hun eigen midden, omdat ze zich tegenover alle geestelijke ontwikkelingsprocessen sluiten en angstig beschermend hun lichaam en hun materiële bestaan fixeren. Ze verliezen op die manier niet enkel de creatieve mogelijkheden voor het leven, maar ze verzwakken zichzelf aanzienlijk in hun gezondheid.
Omkering van de immuniteit door gebrek aan idealen
Het immuunsysteem wordt tegenwoordig op een negatieve manier afgestemd en zelfs volledig omgepoold omdat het individu hogere wijsheden via zijn bewustzijn afwijst, er met angst en immuunreacties zelfs tegen reageert en aan de andere kant de angsten en afhankelijkheden volgt. Hij schept voor zichzelf een gevoel van integriteit dat gebaseerd is op fixaties op het lichaam en afhankelijkheden van het lichaam, wat tenslotte de meest ongeschikte immuunreacties teweegbrengt. Vandaag de dag trainen mensen hun immuunsysteem verstrekkend op de verkeerde manier, door alle psychologische en fysieke afhankelijkheden als hun eigen meest waardevolle goed te beschouwen en alles af te wijzen wat de afhankelijkheden en ongerijmde emoties in vraag stelt.
Vanuit spiritueel oogpunt kan men de ontwikkeling van vandaag zien in het feit dat het immuunsysteem omgekeerd gepoold en getraind wordt. De tragiek leeft echter niet enkel en alleen voort op het fysieke niveau, maar tekent zich ook af tot in de zogenaamde hogere werelden, in – zoals Rudolf Steiner het uitdrukte – de werkelijkheid van het zielenleven na de dood, waarin de ziel na de dood binnentreedt. Wat gebeurt er in deze hogere werelden als het lichaam niet meer beschikbaar is als compensatie voor de ziel? Die mens, die vandaag aan deze omstandigheden lichtzinnig meedoet, kan misschien onbewust bij de tragiek betrokken zijn, hij mist echter toch de meest essentiële ontwikkelingsuitdagingen en betreedt zo dus berooid en zonder zielswarmte de zielenwereld na de dood. Hij blijft echter niet alleen arm, geïsoleerd en zonder substantie, maar hij wordt aangespoord door de zogenaamde Deva-krachten5) Het Sanskrietwoord deva betekent geestelijke wezens, die ook engelwezens kunnen worden genoemd. die daar aan het werk zijn , door de geestelijke leiders van de mensheid, om de wereld te observeren en ernaar te kijken als een gruwelijk schouwspel van verval. De ziel in het hiernamaals moet daarom kijken naar de degeneratieve en destructieve verhoudingen, zodat ze de nalatigheden, die ze in het aardse bestaan heeft veroorzaakt, kan inhalen. Haar wordt door de engelen, hoewel men dat alleen aanschouwelijk kan zeggen, het hoofd naar de aarde gedraaid en ze moet het degeneratieve schouwspel detail per detail observeren. De blik, die de ziel tot het aardse leven en tot de verschillende gebeurtenissen moet innemen, is altijd een blik op het negatieve en belastende. Net als wanneer iemand terechtstellingen van onschuldigen moet observeren, in dezelfde zin kijkt de ziel, natuurlijk niet met de fysieke ogen, maar met ogen die overeenkomen met de ziel, terug op het bestaan en bemerkt hoe ze moet kijken naar de onrechtvaardigheden en psychische ontbindingsprocessen zonder de mogelijkheid te kunnen ingrijpen.6) Veel mensen beleven tijdens hun leven reeds momenten, waarin ze naar volkomen absurde omstandigheden moeten kijken zonder zelf mogelijkheden te zien, de persoonlijke of sociale neergang die ermee verbonden is te stoppen. Hierdoor kunnen zich gevoelens voor een latere tijd ontwikkelen, die de mens daartoe motiveren om zijn eigen mogelijkheden niet meer onbenut te laten voorbij gaan. 7)Deze laatste uitspraak komt, zoals verschillende beschrijvingen tot nu toe, uit de persoonlijke onderzoeken van esoterische aard van de auteur. 8)Voor uitvoerige verklaringen zie het binnenkort te verschijnen boek “Immunsystem und Bewusstsein”. Hierin wordt uitgebreid de chemische ether in samenhang met het bewustzijn en het immuunsysteem uitgelegd.
Anmerkungen
| ⇑1 | Voor de biografie van Max Josef von Pettenkofer zie: https://www.deutsche-biographie.de/sfz74498.html |
|---|---|
| ⇑2 | Empathie is het vermogen om de ander in zijn wezen te beleven en zijn gevoelens gewaar te worden. Vaak wordt medelijden of medegevoel ook wel empathie genoemd. De definitie is binnen de takken van de wetenschap niet uniform. Maar empathie mag niet enkel als emotionele resonantie verkeerd begrepen worden, want ook mensen kunnen emotioneel intens samen deinen zonder empathie. Het diepe beleven van de ander in zijn zielsbestaan is een christelijk ideaal, dat hand in hand gaat met het subtiel achterlaten van de eigen geaardheden en afhankelijkheden. De mens moet vrijer worden van zichzelf om de anderen echt te ervaren. Het woord empathie komt van het Griekse woord empátheia, gevormd uit het voorvoegsel em (in) en páthos (leed, hartstocht, gevoel). Het is verwant aan het woord sympathie, gevormd uit het voorvoegsel sym (mede) en páthos. De oorspronkelijke betekenis van empathie is daarom niet alleen medevoelen, maar diep invoelen in de ander. |
| ⇑3 | Met de chemische ether wordt de derde van de zogenaamde vier soorten ether aangesproken, die zich in het het menselijk etherisch lichaam verenigen. Er zijn in totaal vier ethervormen: vuurether, lichtether, chemische ether en tenslotte de vitale ether. Algemeen zijn de ethervormen onzichtbaar en niet te verwarren met radiogolven of met een verdovende substantie. Ze zijn veeleer als fijnstoffelijke werkingen van krachten, die in het menselijk lichaam en ook in de natuur werken. In het algemeen zou men kunnen zeggen dat ze niet het fysieke lichaam zijn, maar ze zijn als een energetisch lichaam. De chemische ether is bijvoorbeeld met het begrip samana vayu relatief dicht verwant. Volgens de yogaleer existeren verschillende prana-krachten die eveneens fijner zijn dan het fysieke lichaam. In principe kan men zeggen dat de energie, die in het immuunsysteem werkt, van de fijnstoffelijke coördinatiekracht van de chemische ether uitgaat en bijgevolg de verhoudingen in het fysieke lichaam bepaalt. Zie Ernst Marti, Die vier Äther, Zbinden-Verlag. |
| ⇑4 | Dit midden is niet het typische “eigen standpunt” op basis van een eigen mening die zich afgrenst van andere meningen, maar een spiritueel centrum in de persoonlijkheid, dat in staat is om met uithouding doelen en idealen na te streven en in het sociale leven binnen te brengen. |
| ⇑5 | Het Sanskrietwoord deva betekent geestelijke wezens, die ook engelwezens kunnen worden genoemd. |
| ⇑6 | Veel mensen beleven tijdens hun leven reeds momenten, waarin ze naar volkomen absurde omstandigheden moeten kijken zonder zelf mogelijkheden te zien, de persoonlijke of sociale neergang die ermee verbonden is te stoppen. Hierdoor kunnen zich gevoelens voor een latere tijd ontwikkelen, die de mens daartoe motiveren om zijn eigen mogelijkheden niet meer onbenut te laten voorbij gaan. |
| ⇑7 | Deze laatste uitspraak komt, zoals verschillende beschrijvingen tot nu toe, uit de persoonlijke onderzoeken van esoterische aard van de auteur. |
| ⇑8 | Voor uitvoerige verklaringen zie het binnenkort te verschijnen boek “Immunsystem und Bewusstsein”. Hierin wordt uitgebreid de chemische ether in samenhang met het bewustzijn en het immuunsysteem uitgelegd. |