Corona – een kans voor de toekomst

van Heinz Grill, 30 maart 2022

Medische beschouwingen over corona

De arts Dr. Shankara Chetty behandelde in Afrika meer dan zevenduizend patiënten, die aan een corona-infectie leden. Door onderzoek en een grondige studie, observatie van het ziektebeeld en het verloop ervan, kwam hij tot de vaststelling, dat deze virusinfectie zeer vaak in een allergie overgaat, die de patiënt vaak zeer veel last bezorgt met nog meer complicaties. Het zogenaamde long-covid-syndroom zou zeker volgens deze observaties door de allergische gevolgen een probleem kunnen worden. Het toedienen van antihistaminica beperkte volgens de ervaring van Shankara Chetty de ontstekingsprikkelingen en ademhalingsproblemen.¹⁾ Zie het interview met Shankara Chetty op YouTube

Door de vele suggesties en de daarmee verbonden angsten, die een corona-infectie begeleiden of zelfs veroorzaken, geraakt het vegetatieve zenuwstelsel met zijn parasympatische en sympathische stuurfuncties door elkaar en de door ontsteking veroorzaakte gevolgen zoals dyspnoe,²⁾ Dyspnoe is de medische beschrijving van de ademnood, die ook vaak in de context van corona voorkomtproblemen met het hart en de bloedsomloop en langere fasen van uitputting verschijnen onvermijdelijk. Welke therapeutische maatregelen kunnen dit vegetatief onevenwicht, dat van onder naar boven in de ademhalingswegen zijn disharmonische sturing zendt, regenereren? Bestaan er geneesmiddelen, behalve sterke psychofarmaca, die tegen de niet gecoördineerde, innerlijke, autonoom geworden situatie uitkomst brengen?

Het vegetatieve systeem met zijn onbewuste sturingsmechanismes, bezit de eigenschap, dat men het met uiterlijke maatregelen en zelfs met allerlei disciplinering of met behulp van autosuggesties zeer slecht kan bereiken. Het stuurt zijn acties in het lichaam volgens een willekeurig en wellicht, om het zo te zeggen zeer eigenmachtig en niet altijd fysiologisch gezond verloop. Daarom moet de beïnvloeding van het vegetatief zenuwstelsel op een indirecte en zo wijs mogelijke manier langs de weg van het bewustzijn gebeuren.

De sensorische en motorische zenuwen

Allergieën, ontstekingen in de keelholte, in de bronchiën, hoestaanvallen en kortademigheid ketenen werkelijk de opmerkzaamheid van de mens aan het fysiek lichaam. De ademhaling zelf zou in gezonde toestand natuurlijk en ontspannen moeten vloeien en zo mogelijk geen belemmerende insnoering door ontstekingsreacties krijgen. De hoestaanvallen echter ontnemen nu precies de patiënt elke natuurlijke communicatie en houden hem nu net in zijn eigen ademhalingssysteem vast. Door de prikkelingsverschijnselen in de keel en in de bronchiën kan diegene, die een geestelijk zienswijze ontwikkeld heeft, erkennen, dat een zogenaamd astraal wezen, meestal met een buitengewoon giftig karakter, de patiënt werkelijk benauwt. Dit astraal wezen is weliswaar met de ogen niet zichtbaar, het kan echter met een bepaalde geconcentreerde opmerkzame waarneming aangevoeld worden. De patiënt ervaart subjectief zeer dikwijls, dat een aanval hem, als van buitenaf overvalt en hij met heftig hoesten daartegen reageert. Meestal prikkelen de hoestaanvallen de slijmvliezen steeds meer en de getroffene trekt formeel het aanvallende astraallichaam van buiten in zijn innerlijke naar binnen. De ontsteking grijpt op deze manier intensiever in het organisme in.

Voor een zo objectief mogelijke en gezonde waarneming heeft de patiënt wat de zenuwen betreft een sterke basis nodig, vooral voor de sensibele zenuwen. Elke observatie, die objectief en vrij overeenkomt met de feiten en omstandigheden van de werkelijkheid, vereist een soort overwinning van de lichamelijk gebonden situatie en een bepaald terugwijken, stil worden van de motorisch wilsgeoriënteerde zenuwaanleg. De corona-infectie heeft voor haar genezing in elk geval een bewust gebruik nodig van de sensibele zenuwen en dus een ontwikkeling van objectieve zintuiglijke waarnemingen en een heldere vorming van voorstellingen. De sensibele zenuwen ontvangen en zijn qua bewegingsrichting centripetaal, van de periferie naar binnen, afferent georiënteerd terwijl de motorische zenuwen centrifugaal uitstralen en naar de periferie dringen.

Wanneer iemand nu nieuwe stappen in zijn leven wil ontwikkelen, beginnen die niet in de motorische ijver maar in het observeren van de verschillende omstandigheden en in de ontwikkeling van zo helder mogelijke gedachtegangen. De corona-aandoening heeft deze verschillende objectieve bewustzijnsvormen nodig voor haar genezing. Het individu wil zich werkelijk door een nieuw verworven bewustzijn op een beter, meer gecentreerd midden richten. Hij wil zichzelf, eenvoudig uitgedrukt, in oude structuren overwinnen en wil door een bewustzijnsarbeid van objectieve aard, een constructieve, fijngevoelige en wijzere werkelijkheid verkrijgen.

De overwinning van een disharmonische vegetatieve sturing

Volgens een wetmatigheid van de geestelijke ontwikkeling blijft een euvel zo lang bestaan tot het door een betere en meer bruikbare structuur opgelost wordt. Daarom blijven, praktisch gezien, vegetatieve disharmonieën in het organisme zeer vaak bestaan en veroorzaken uitputtingstoestanden of chronisch geworden ontstekingen en dit zolang de ontwikkeling niet een volgend en gewenst niveau kan bereiken. De coronaziekte maant werkelijk aan tot dit nieuw begin, dat op individuele wijze in het bewustzijn van elke mens wacht.

De sleutel tot dit nieuw begin wordt gevormd door het bewustzijn en de manier van ademhalen van elk individu. Gewoonlijk is de gehele ademhaling met zijn kwaliteit, zijn ritme en zijn uiterlijke richting het meest intensief met de onbewuste en dus met de vegetatieve autonome sturingen verbonden. In het algemeen ademt het menselijke individu volgens zogenaamde karmische voorwaarden of, anders uitgedrukt, naargelang de persoonlijke aanleg. Wanneer dit ademhalingsproces bijkomend door ontstekingen beïnvloed wordt, lijden de natuurlijke zintuiglijke bewegingen, die naar de wereld gericht zijn, en verder lijdt ook het geheel aan levenskrachten. In de hoestaanval wil het lichaam het bewustzijn letterlijk verslinden en eng aan het lichaam boeien. Hoe bevrijdt het individu zich van deze aanvallen?

Eerst moet hij de ontstekingen in het lichaam helemaal laten genezen. Blijven echter verdere reacties, zoals allergieën, of nieuwe irritaties op basis van een nog bestaand vegetatief onevenwicht bestaan, dan moet de patiënt een discipline opbrengen en zijn bewustzijn onafhankelijk van het lichaam leren gebruiken. Een zeker volhardend doorzetten van een opmerkzaamheid en een denkproces tot een thema moeten werkelijk getraind worden. Hoe verkrijgt het individu een nieuw begin, dat het tot nu toe geldende genetische tot een terugwijken brengt?

Hoe meer het de beoefenaar, die op deze manier oefent, lukt een goed idee voor langere tijd te denken en in de praktijk om te zetten, des te meer ontwikkelen er zich nieuwe levenskrachten, zogenaamde etherkrachten. Niet enkel de voeding bewerkstelligt een bepaalde energie in het lichaam, veeleer zijn het zelfs de ontwikkelde gedachten, die gedurende langere tijd nagestreefd worden en die een zo niveauvol mogelijk ideaal representeren, die de gezonde etherversterking voortbrengen. In deze samenhang kan een spirituele studie, enkel wanneer ze solide begonnen wordt, uitzonderlijke goede genezingsvoorwaarden bieden en het vegetatieve systeem zuiveren.

Genezing door de vrije adem

Het best echter let de beoefenaar naast de bewustzijnsinhouden, die hij verzorgt, op de adem. Hoe vrij vloeit deze adem? De observatie van de ademhaling stelt een discipline voor, die niet noodzakelijk zeer moeilijk is.³⁾ Stimulansen voor de observatie en de ontwikkeling van een vrije adem vindt u in het boek “Der freie Atem”. In principe zou de adem vrij van de emoties moeten zijn en zich in overeenstemming met de bewustzijnsprocessen licht en gewichtsloos door de longen moeten bewegen. Hoe meer deze vrijheid in de adem ontwikkeld wordt, des te lichter ontplooit het bewustzijn zich in de ontmoeting naar buiten. Nieuwe ruimtes worden door de vrije adem waarneembaar. Het gaat echter niet om een directe, bewuste ademgymnastiek, die het individu nu ontwikkelt, maar veeleer om een sensorische observatiecapaciteit tegenover de ademverhoudingen en een doelgerichte ontwikkeling van bepaalde voorstellingsinhouden en bewustzijnsvormen. Een helder en geëmancipeerd denken, dat vrij van suggesties is en ook niet te sterk door emotionele begeerte-opwellingen motorisch gedreven wordt, leidt tot dit mooie open ruimte-gewaarworden, waarin de adem zich ontspannen kan bewegen. Het individu, dat deze oefening beheerst, kan doorgaans zeer vlug een uitputting overwinnen en een gezonde relatieontwikkeling beginnen.

In principe spiegelen zich in de adem alle angsten of overgenomen suggesties. Evenzeer laten bedenkelijke relatieverhoudingen met hun conflicten, of ze nu bewust of onbewust zijn, de adem niet meer vrij vloeien en het individu draagt met elke uitademing en inademing het onopgeloste emotioneel pakket in zich naar binnen en in de luchtruimte naar buiten. De ademhaling wordt met deze psychische, meestal onbewuste invloeden wezenachtig bezwaard. De naar genezing zoekende kan daarom met de observatie van de adem een nieuwe, vrijere ruimte ervaren en met enige oefening bemerken, welke invloeden het zijn,die hem via deze luchtbeweging helemaal naar binnen tot in de fysieke ziekte bereiken.Het is het bewustzijn, dat uiteindelijk de adem en de gehele mens vrijer kan maken.

Praktische oefening voor het vrij-worden van de adem

Men komt binnen in een ruimte, hetzij een zaal, een kamer of op een natuurlijk open stuk grond. Doordat het fysieke lichaam in deze kamer binnengaat, neemt hij een plaats in voor zichzelf. Elke fysieke vorm eist een plaats voor zich op, legt beslag op een eigen massa en verdringt de lucht.

De voorstelling echter, dat men in een ruimte binnengaat en deze nu waarneemt zonder een eigen ruimte in beslag te nemen, laat de opmerkzaamheid op een sensibele manier toenemen. Aan de ene kant bevindt zich het eigen lichaam, aan de buitenkant bevindt zich het ruimtelijke. Deze kan onder bepaalde omstandigheden, wanneer het gaat om een afgebakende kamer, zelfs eng schijnen. Het is echter steeds een ruimte en deze kan men gewaarworden. Doordat de beoefenaar de ruimte, om het even welke kwaliteit hij bezit, daadwerkelijk ervaart, voelt hij een verandering in zijn adem. Hij beleeft met de ruimte de atmosfeer van de lucht. Het gewaarworden van de ruimte en de adembeweging horen nauw samen. De waarneming voor het luchtige en voor de zich algemeen omgevende luchtkring neemt toe. Het menselijke bewustzijn verkrijgt door het ruimtelijk waarnemen een zeer sensibele verhouding tot de adem. De wijdte van de ruimte kan op een fijngevoelige manier vermeerderen, hoewel het fysieke lichaam voor zichzelf de verhoudingen invult. De wijde ruimte stelt een belevingsvorm voor, waarbij al het fysieke terugwijkt en de adem zich op dit moment bevrijdt. Een gewaarworden van de ruimte leidt het menselijke bewustzijn in een groter perspectief en verlevendigt het gevoelsleven van buiten naar binnen of, anders uitgedrukt, van een grotere open vorm naar een kleinere. Het lichaam bevindt zich in het ruimtelijke en is een microkosmos op zichzelf, terwijl een grotere macrokosmos met bepaalde ruimteproporties hem omgeeft.

Het vrij-worden van de adem leidt tot een natuurlijke ontspanning en een toenemende observatiecapaciteit. Het bewustzijn kan zich in ieder geval voor enkele momenten nieuw oriënteren wanneer het zich door een gerichte opmerkzaamheid op het ruimtelijke uitbreidt, wijder wordt en zichzelf uit de gevangenschap van het lichaam bevrijdt.

De oefening is eenvoudig. Ze vereist enkel een gerichte vorming van de voorstelling, opmerkzaamheid en observatiecapaciteit. Na enkele keren geoefend te hebben, kan men zeer vlug een regeneratieve winst gewaarworden. De adem verkrijgt een grotere vrijheid en het bewustzijn ervaart een moment van nieuwe zintuigelijke indrukken.⁴⁾ Zie “Der freie Atem und der Lichtseelenprozess – Übungsbuch” ⁵⁾ De verschillende ruimtes en hun indrukken geven het menselijke bewustzijn een zeer snelle gewaarwording van wijdte of engte. Tot op zekere hoogte is de fysiologie van de ademhaling van deze uiterlijke indrukken afhankelijk maar enkel tot op zekere hoogte. Een fundamentele, bewuste opmerkzaamheid voor de verschillende ruimtelijk omgevende dimensies bevrijdt het menselijk bewustzijn van het lichaam, met als gevolg dat de adem meer uit de natuurlijke, vegetatieve autonomie wordt bevrijd. De adem neemt een nieuwe en lichtere kwaliteit aan.